|
Beklimming Pico del Teide (3718 m) door Adrie van Holten
Tekst en foto's bewerkt door Frank Catry.
Start Coördinaat: N 28.259521 - E -16.603289 | TF21 km 40 (GPS)
Tips beklimming Pico del Teide via de Montaña Blanca route
- Paspoort en toelating meenemen. Laatste nodig voor laatste stukje naar de top. Zie onderaan verslag.
- Neem 2 liter water mee per persoon. Het is verstandig veel te drinken om hoogteziekte te voorkomen. Ook is de lucht zo droog, dat je vanzelf veel drinkt.
- Neem brood, fruit, energierepen (bvb sultana’s) mee.
- El Refugio (de schuilhut op de Pico del teide) is enkel open tijdens het hoogseizoen.
- Trek goede (berg) schoenen aan met profiel.
- Neem evt. een wandelstok en wat EHBO spullen mee.
- Neem een trui en regenjas mee. De regenjas geeft bescherming tegen een harde wind.
- Trek een lange broek aan. Hoe hoger je komt, hoe kouder het wordt.
- Let op symptomen van hoogteziekte (hoofdpijn, misselijk etc.).
- Neem 1 of 2 langere rustpauzes van + 15 minuten. Je went dan beter aan de ijle lucht.
- Start met lopen om + 9 uur. Het is 4 à 5 uur lopen naar de kabelbaan (Teleférico).
- De laatste 200 m. klimmen naar de top (toelating vereist) duurt 30 minuten. Je mag max. 1 uur over de klim en de afdaling naar de kabelbaan doen. De laatste kabelbaan gaat om 16.00 uur naar beneden.
- Bij het halen van je toelating in Santa Cruz moet je aangeven dat je de laatste 200 m. tussen 13.00 en 15.00 uur gaat lopen.
Woensdag 6 juni.
| 06:00 |
Om 6 uur loopt de wekker af. Ik maak wat brood klaar om mee te
nemen voor ontbijt en lunch. Voor als het koud is doe ik een trui en
regenjack in mijn tas en, heel belangrijk, mijn paspoort en
toelating voor de laatste 200 m. |
| 07:00 |
We vertrekken om 07 uur met de auto en rijden via Los Cristianos, Arona naar Vilaflor. We genieten van het prachtige landschap. We rijden de kabelbaan voorbij (km. 37) en om 09 uur komen we bij km. 40 aan, waar mijn wandeling start. Willem, mijn man, rijdt terug naar het informatiecentrum Boca Tauce (bij het staatshotel / Parador nabij Roques
de Garcia) om dat te bezoeken. Daarna gaat hij een wandeling maken
over een vlak gedeelte. Bij de kabelbaan is een restaurant, zodat
hij daar wat kan eten en drinken. Hij zal me daar om + 13.00 uur
opwachten boven bij de kabelbaan. |
| 09:00 |
Ik zeg Willem gedag en vol goede moed ga ik op weg. Ik start op
+ 2.350 m. hoogte. Tegelijk met mij starten er nog 2 Nederlanders.
Het 1e stuk lopen we gelijk op en maken we af en toe een praatje.
Het uitzicht is schitterend. Het pad is een breed autospoor met fijn
grind en zand. Er staat een harde wind en een beetje gebogen loop ik
tegen de wind in verder. De temperatuur 20°C. Tijdens een fotostop
trek ik mijn trui maar aan, want je waait bijna uit je kleren. |
| 09:45 |
Na 45 minuten lopen kom ik om 09.45 uur bij de splitsing naar El Portillo. Een bord geeft aan dat het nog 7½ km. lopen is naar El Portillo (splitisng weg naar Puerto de la Cruz en La Laguna). Ik neem het pad linksaf. Het pad slingert zich geleidelijk aan omhoog. Na 20 minuten lopen bereik ik het informatiebord. Ik geniet van het uitzicht op Fortaleza. Dit zijn de overblijfselen van de ringmuur van de krater. De Fortaleza lijkt wel een tafelberg. Langs de kant van de weg zie je de Huevos del Teide, de “eieren van de Teide” liggen. Deze zwarte basaltbommen zijn overblijfselen van de laatste eruptie van de Teide. Hun ronde vorm hebben ze te danken aan de rotatiebeweging tijdens hun vlucht uit de krater. Boven het “eierveld” zijn lange zwarte lavastromen te zien met ertussen roodbruin tot lichtgeel puimsteen. Na 10 minuten kom ik bij de voet van de Montaña Blanca (top op 2.750 m) en een splitsing. Linksaf kan je de Montaña Blanca
oplopen, wat ik oversla. |
| 10:30 |
Ik maak hier wat foto’s van de bloemen en struiken, die nu in bloei staan en ga dan rechtsaf aan de klim naar de Refugio de Altavista beginnen (10.30 uur). Tot nu toe is de wandeling een makkie. Het pad omhoog langs een zwarte lavastroom is goed te herkennen. De klim is behoorlijk steil en lastig. Regelmatig zakt de hak van mijn schoen bij de afzet in het gruis. Bij bijna iedere bocht moet ik even stoppen om uit te hijgen. Het vervelende is dat je boven aan de top een antenne ziet en dat kreng blijf je zien. Hij lijkt niet dichterbij te komen. Het pad is smal maar door de vele mensen die er overheen lopen, goed te zien. Opvallend is dat de stenen en het gruis van het pad grijs zijn en de rest van de lavastenen zwart. Het pad slalomt
zich om hoog en verder dan 1 bocht kan je niet zien. Ook als je
omhoog kijkt, zie je geen pad. Aan de andere klimmers boven je kan
je zien, hoe het pad ongeveer loopt. |
| 11:15 |
De Estancia de los Ingléses (2.850 m) en de Estancia de los Alemanes (2.982 m.) heb ik achter de rug. Volgens het Dominicusboek
waren dit de lastigste stukken. Om 11.15 uur houd ik bij grote
rotsblokken een pauze van een kwartier om uit te rusten en wat te
eten. Ik zit op + 3.000 m. Vol goede moed loop ik verder. |
| 12:00 |
Om 12 uur bereik ik de Refugio de Altavista op 3.260 m. De Refugio is inderdaad gesloten en een paar bouwvakkers zijn bezig de hut op te knappen voor het nieuwe seizoen. Ik had een hoopje dat ik het grote klimwerk hier achter de rug had, maar helaas. Voor mij doemt de top van de Cueva de Hielo (3.370 m) op. Op het pad ligt veel meer puin (soort eieren van lava) en regelmatig moet je op wiebelende bruine lavabrokken stappen. Het is dus goed opletten, dat je er niet van af valt. Ook hier blijf je de top zien. De kabelbaan moet links van me liggen, maar ik zie hem nooit. De vermoeidheid begint toe te slaan en na 10 stappen lopen, moet ik uithijgen. De 1e afdalers komen me tegemoet. Aan een paar nog fitte toeristen vraag ik hijgend in half Engels/half Spaans hoe ver het nog lopen is naar de kabelbaan. Nog een uurtje, volgens hen.
Op een gegeven moment zie ik mannen met 4 paarden naar beneden komen. Op de ruggen van de paarden zijn matrassen voor bedden vastgebonden. Wat doen die hier in godsnaam? Stom, maar ik vergeet een foto te maken. Over het pad kan ik niet verder, maar een vriendelijke man pakt mijn arm en helpt me over de stenen heen. Uit het Dominicusboek
weet ik dat er hier ergens een “ijsgrot” met ijspegels moet zijn,
maar een bord dat hiernaar verwijst, heb ik nooit gezien. Niet dat
ik van plan was om dit te gaan bekijken. |
| 13:00 |
Om 13.00 uur nog maar eens gevraagd hoe ver het nog is. Nog een half uurtje volgens de afdalers. Na een kleine 10 minuten lopen komen de 1e toeristen, die met de kabelbaan omhoog zijn gegaan, me tegemoet op weg naar uitzichtpunt over de Fortaleza. Het pad is nu geplaveid en de toeristen lopen hier 3 breed op.
Ik kan er maar net langs. |
| 13:30 |
Om 13.30 uur kom ik bij kabelbaan aan. Willem zit op een steen op me te wachten. We zitten op 3.550 m. hoogte. We kletsen wat bij, terwijl ik uitrust. Willem is naar het informatiecentrum Boca Tauce geweest. Dit informatiecentrum viel wat tegen omdat er weinig te zien is. Vervolgens heeft hij een wandeling in de buurt gemaakt en kwam bij “de kathedraal”. Dit is een steen of een groep stenen in de vorm van een kerk. Na de wandeling is hij met de auto maar de kabelbaan gegaan. In het restaurant heeft hij koffie gedronken en wat gegeten. Om 12.30 uur is hij met de kabelbaan omhoog gegaan. Vervolgens is hij naar het uitzichtpunt Fortaleza
gelopen. Terwijl hij bij de kabelbaan op mij zit te wachten, heeft
besloten de laatste 200 m. naar de top niet te lopen. Z’n knieën,
die redelijk versleten zijn, willen vandaag niet. Ook heeft hij
flinke hoofdpijn van de hoogte. Logisch eigenlijk. In 8 minuten ga
je met de kabelbaan van 2.350 m. naar 3.550 m. Tijd om te
acclimatiseren is er niet. Gelukkig heb ik zelf geen hoofdpijn. Hij
heeft veel lol gehad om de domme toeristen, lopend op slippers en
gekleed in korte broek en een hemdje, die het erg koud hadden. Vele
malen is hem gevraagd om groepsfoto’s te maken. Zelf zijn we dat
vergeten. |
| 13:45 |
Na een kwartiertje neemt Willem de kabelbaan naar beneden. Hopelijk zakt z’n hoofdpijn snel. Ik neem Willem z’n APS
fototoestel mee en vertrek voor de laatste 200 m. Om deze top te
bereiken moet ik mijn toelating inleveren en mijn paspoort laten
zien. Ik krijg een uur de tijd om naar boven en weer naar beneden te
gaan. In een half uur klim ik naar boven. Het pad is smal en er zijn
regelmatig traptreden in gemaakt. Vele malen stop ik om uit te
hijgen. |
| 14:15 |
Dan zie ik eindelijk de krater. De krater heeft een doorsnede
van 60 m. en een diepte van 32 m. De stank van de zwaveldampen valt
mee. Ik loop hier in mijn eentje en juich even hardop omdat ik de
top op 3.718 m. gehaald heb. Na wat foto’s te hebben gemaakt ga ik
voorzichtig naar beneden. Afdalen is enger dan klimmen. |
| 14:30 |
Naast het pad zie je de afgrond van de berg en ik ben bang om
uit te glijden. Na 20 minuten dalen, ben ik weer beneden. Nog een
foto van de top en dan koop ik een kaartje voor de kabelbaan (€
12,00). Ik kan direct instappen en we gaan naar beneden. Een aparte
ervaring. Bij elke mast zoeft de bak een stukje naar beneden. Verder
gaat het gelijkmatig en na 8 minuten sta ik weer op de grond. |
| 14:40 |
Conclusie Het was een prachtige wandeling, niet al te zwaar en
een schitterende omgeving. Grote stukken heb ik alleen gelopen met
in de verste verte geen mens te zien. Groot voordeel is, dat als je
bekaf bent, je lekker hardop kan schelden op die rot berg. Des te
groter is de voldoening als je boven bent. Alles bij elkaar hebben 4
mensen me tijdens de klim ingehaald. |
Willem zit bij het restaurant op een bankje in de zon me op te wachten. Het is hier lekker warm. Z’n hoofdpijn is gelukkig een stuk gezakt en hij haalt een kop koffie in het restaurant voor me. Na een half uurtje gaan we naar de auto en rijden we naar El Portillo waar een groter bezoekerscentrum is. Snel kijken we wat rond en na 10 minuten worden we verzocht weg te gaan. Het centrum sluit nl.
om 16.15 uur.
Vervolgens rijden we verder door het Nationale Parque naar La Oratava,
een prachtige route. Dan gaan we naar Puerto de la Cruz. We parkeren de auto in een parkeergarage en lopen naar de boulevard om bij een restaurant wat te gaan eten. Gezien het tijdstip, 17.30 uur, kunnen we niets te eten bestellen en na een kopje koffie besluiten we om over de Autopista, via Santa Cruz de Tenerife, terug te rijden naar Golf del Sur.
We zijn moe en hebben toch geen oog meer voor de omgeving. Om 19.15 uur zijn we terug bij ons appartement.
Ophalen toelating laatste 200 meter naar de top.
Deze toestemming moet men eigenhandig gaan ophalen op het volgende adres:
Oficina del Parque Nacional
C/ Emilio Calzadilla, nº 5 - 4° verdiep
Santa Cruz de Tenerife.
Telefoon 922 290129 - 922 290183
Fax: 922 244788.
Openingsuren: van 9u. tot 14u. Gesloten op zater- en zondag. Kopie identiteitskaart meenemen.
U kan alvast hier het document afdrukken en vooraf reeds invullen.
Er zou nu ook een toelating per e-mail kunnen worden aangevraagd op dit adres: teide@oapn.mma.es
De toestemming is bovendien maar geldig voor een bepaalde datum en binnen een tijdvork van enkele uren. Wanneer de kabellift gesloten is op de gekozen datum, dan is de toestemming ook geldig de dag erop.
Lees eveneens deze bijdragen:
Enkele indrukken van de wandeling. Foto's van de laatste 200m en de krater zijn bewust weggelaten.
Wees op tijd, anders geen parking. |
Infobord wandeling. 5u30 en moeilijk. |
Soms eens een patrouillewagen op uw pad. |
Goed begaanbaar wandelpad. |
Mooi uitzicht boven wolkendek. |
Uitzicht op Fortaleza. |
Zicht op de eindbestemming. |
Splitsing naar Refugio / Montaña Blanca |
Zicht op Montaña Blanca. |
Cueva de Hielo, de Ijsgrot. |
Toeristen op slippers 3500m hoog ?! |
Met de kabelbaan terug naar beneden. |
|
